بیماری های مشابه

بخشی از خانواده پنومونی‌های بینابینی ایدیوپاتیک (idiopathic interstitial pneumonias) است، اما فاقد ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک خاص برای طبقه‌بندی دقیق بیماری می‌باشد. بیماران معمولاً با توسعه تدریجی تنگی‌نفس (dyspnea) و سرفه (cough) مراجعه می‌کنند. علائم دیگری مانند پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، خشکی دهان یا چشم، یا بثورات و تغییرات پوستی ممکن است به یک بیماری زمینه‌ای بافت همبند (collagen-vascular disease) اشاره کند. معاینه فیزیکی معمولاً شکاف‌های ریوی بی‌بازال (bibasilar crackles) را نشان می‌دهد.

آلوئولیت آلرژیک خارجی (Extrinsic allergic alveolitis)، که با نام‌های پنومونیت حساسیتی (hypersensitivity pneumonitis)، ریه کشاورزان (farmer's lung)، ریه پرنده‌داران (bird fancier's lung)، و ریه پرورش‌دهندگان کبوتر (pigeon breeder's lung) نیز شناخته می‌شود، التهاب پارانشیم ریه ناشی از واکنش حساسیتی به آنتی‌ژن‌ها است. پاتوژنز این بیماری به ترکیبی از واکنش‌های حساسیتی نوع III و نوع IV نسبت داده می‌شود. بنابراین، بررسی دقیق تاریخچه مواجهه شغلی یا خانگی (مانند مواجهه با حیوانات خانگی، به‌ویژه پرندگان، پر/خز، آسیب آبی به فضای زندگی، استفاده از وان‌های آب داغ/سونا، استفاده از تهویه مطبوع، فلزکاری، دست‌کاری علوفه، رنگ‌پاشی) نخستین گام در ارزیابی است. شیوع سالانه این بیماری بین ۱.۷ تا ۲.۷ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر است و در بیماران بالای ۶۵ سال شیوع بیشتری دارد.

در طیف اختلالات لنفوپرولیفراتیو (lymphoproliferative disorders) که می‌توانند ریه را تحت تأثیر قرار دهند، این شرایط با نفوذ لنفوسیت‌ها، سلول‌های پلاسما (plasma cells)، و عناصر لنفوریتیکولار (lymphoreticular elements) به درون اینترستیسیوم (interstitium) و فضای آلوئولی مشخص می‌شود. علائم به آرامی در طول ماه‌ها توسعه یافته و شامل سرفه، تنگی نفس (dyspnea)، کاهش وزن، تب، و درد قفسه سینه پلوریتیک (pleuritic chest pain) می‌باشند. معاینه فیزیکی ترک‌خوردگی‌ها (crackles) را نشان می‌دهد. یافته‌های فیزیکی اضافی به فرآیند بیماری زیرین مرتبط هستند.

این اختلال تقریباً همیشه در افراد سیگاری سنگین فعلی یا قبلی دیده می‌شود. معمولاً با تنگی نفس و سرفه مزمن ظاهر می‌شود. علائم و نشانه‌های دیگر شامل خس‌خس سینه، کراکل‌های تنفسی (inspiratory crackles)، تنگی نفس هنگام فعالیت (exertional dyspnea)، و به ندرت چماقی شدن انگشتان (digital clubbing) است. این بیماری معمولاً در دهه چهارم یا پنجم زندگی بروز می‌کند.

اصطلاحات و طبقه‌بندی‌های موجود برای تعریف طیف گسترده‌ای از نفوذهای لنفوپرولیفراتیو بدخیم پوستی متغیر و در حال تکامل هستند. طبقه‌بندی‌های کنونی بر اساس یافته‌های بالینی، پاتولوژیک، ایمونوپاتولوژیک، مولکولی و سیتوژنتیک استوارند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) در اصلاح طبقه‌بندی لنفوم اروپایی-آمریکایی تجدیدنظرشده (REAL)، سه دسته اصلی از بدخیمی‌های لنفوئیدی را به رسمیت می‌شناسد: لنفوم‌های سلول B، سلول T / سلول‌های قاتل طبیعی (NK) و لنفوم هوچکین. این طبقه‌بندی شامل لنفوم‌ها و لوسمی‌های لنفوئیدی می‌شود. هر یک از این دسته‌ها به زیرمجموعه‌های بیشتری تقسیم می‌شوند. به عنوان مثال، می‌توان به لنفوم‌های اولیه پوستی سلول B و لنفوم‌های اولیه پوستی سلول T (CTCL) اشاره کرد.

گرانولوماتوز لنفوماتوئید (LyG) یک اختلال نادر ویرانگر عروقی مرتبط با ویروس اپشتین بار (Epstein-Barr Virus یا EBV) و لنفوپرولیفراتیو سلول‌های B است. این بیماری تظاهرات چند سیستمی دارد و شامل درگیری ریوی و همچنین درگیری متغیر خارج ریوی می‌شود که می‌تواند پوست، سیستم عصبی، کبد و کلیه‌ها را در بر گیرد. مواردی از درگیری چشمی، کام، قلبی، غدد فوق کلیوی و دستگاه ادراری تناسلی نیز گزارش شده است.

برونشیولیت (Bronchiolitis) با آسیب التهابی در راه‌های هوایی کوچک همراه با حفظ بافت بینابینی (interstitial sparing) مشخص می‌شود. این آسیب غیر اختصاصی بوده و می‌تواند به‌دلایل مختلفی از جمله عفونت‌ها، محرک‌ها، گازهای سمی، مواجهه با داروها، پنومونیت‌ها (pneumonitides)، اختلالات بافت همبند (connective tissue disorders)، واسکولیت‌ها (vasculitides) یا به‌صورت ایدیوپاتیک رخ دهد. برونشیت حاد ناشی از عفونت یا استنشاق سمی در بزرگسالان نادر است و بیشتر در کودکان دیده می‌شود.

بیماری مرتبط با ایمونوگلوبولین G4 (IgG4-RD) یک بیماری التهابی نادر و چند سیستمی با علت ناشناخته است که منجر به مجموعه‌ای از اختلالات با ویژگی‌های پاتولوژیک، سرولوژیک و بالینی مشترک می‌شود. در این بیماری، سلول‌های پلاسما با IgG4+ به ارگان‌های درگیر نفوذ می‌کنند. فیبروز (fibrosis) ثانویه در ارگان‌ها و سطوح بالای IgG4 در گردش خون اغلب مشاهده می‌شود. موارد ثبت شده بیشتر در افراد میانسال و مسن رخ می‌دهد و این بیماری کمی در مردان بیشتر است. در مقالات مواردی از بیماری سیستمیک IgG4-RD در کودکان گزارش شده، اما به ندرت مواردی با درگیری پوستی ذکر شده است.